Print this page

شکل گیری من

توسط 05 مرداد 1399   ⁄  در  مقالات

در فاصله دو تا ده سالگی #من در ما شکل می گیرد.

#انسان کوچک، اندک اندک به #خودآگاهی می رسد. اما این #خود_آگاهی، وارد شدن قدم به قدم به دام #منیت است.

ابتدا بستگان خود را متعلق به خود می پندارد. #مامان_من ، #بابای_من .

بعد اندام های بدنی و لوازم و اسباب بازی های خود را. اندک اندک دامنه «من» وسعت می یابد و #مدرسه و #معلم و #دوستان را هم شامل می شود.

تا جائی که می گوید کار یا #بیزینس من، شهر من، موقعیت من، #کشور_من و #دین_من .

انسان کوچک ساده، تبدیل شد به کسی که این همه تعلقات دارد.

از بعد از #ده_سالگی تا آخر عمر، تلاش ما بر این خواهد بود که از این دردانه ای که در ذهن ما شکل گرفته است مواظبت و محافظت کنیم.

همه جا باید مراقب باشیم که این «من» مخدوش نشود و جلوه بدی از خود نشان ندهد. همه جا باید به دنبال این باشیم که «من» را بی عیب و نقص و #پرفکت نشان دهیم.

همه جهان با تمام عظمتی که دارد، محدود می شود به کسانی و چیزهائی که به نحوی با این «من» در ارتباط هستند.

آدم هائی محل توجهم خواهند بود که در حوزه وابستگی ها و نفع و ضرر من باشند. مکان ها و پدیده هائی مورد توجهم قرار می گیرند که به نحوی با «من» در ارتباط باشند.

آدم ها کارهای زیادی می کنند، اما کار من مهم است. کشورهای زیادی وجود دارند اما کشور من مهم است. ادیان زیادی در جهان هست اما #دین من مهم است.

(بخصوص اگر #مسلمان یا #یهودی باشم که این داستان شدید تر است. چون ما امت برگزیده خدا هستیم!)

این گونه می شود که جهان، با همه فراخی، برای ما محدود می شود به جهان من! دنیای تنگ من. یک #توهم بزرگ. به قول هندوها، #مایا

کل عمر ما صرف دفاع از این توهم یا مایا می شود.

ارتباط مستقیم ما با جهان واقعیت قطع شده است و در صندوق های ذهنی خود جابجا می شویم

#مولانا می گوید:

گر ز صندوقی به صندوقی رود

او سمائی نیست. صندوقی بود

این سرنوشت ماست. در همه کشورها اعم از غنی و فقیر.

مگر آن که مخاطب #مولوی باشیم:

به معراج برآیید چو از آل رسولید

رخ ماه ببوسید چو بر بام بلندید

 

 

 

کلیک: 17359 بار - بروزرسانی در یکشنبه, 05 مرداد 1399 17:17
رای شما
کامران کمیلی پور

آخرین پست های کامران کمیلی پور

دیدگاه(1707)